کشور ایران به دلیل داشتن فلات، دارای پستی و بلندی‌های بسیاری ست. به بلندی‌های مرتفع و در اصل به بلندی‌های سطح زمین کوه گفته می‌شود و به منطقه و سرزمینی که در آن کوه فراوان وجود دارد، کوهستان می‌گویند.
منشا کوه‌های ایران
کوه‌های ایران همانند بسیاری از بلندی‌ها و کوهستان‌های دنیا در اثر حرکات و فعالیت‌های زمین شناسی بوجود آمده است. به زبان ساده‌تر کوه‌های ایران در اثر چین خوردگی‌های زمین و بعضی از آنها منشا آتشفشانی دارد.
تقسیم بندی کوه‌های ایران
در تقسیم بندی اراضی ایران، بیش از یک سوم کشور را کوهستان‌ها تشکیل می‌دهند. کوه‌های ایران از چهار رشته کوه اصلی تشکیل شده اند:
• رشته کوه البرز
در شمال کشور ایران سلسله جبالی ست به نام البرز که این رشته کوه از غربی‌ترین نقطه سواحل دریای خزر آغاز و تا شمال خراسان شمالی امتداد پیدا می‌کند. بلندترین قله آن بنام دماوند، بلندترین قله ایران نیز می‌باشد. قلل معروف این سلسله جبال غیر از دماوند: شاهوار، سبلان و سهند است.
در پست مختص به قله دماوند به معرفی، موقعیت، نام، ارتفاع، شکل ظاهری، قدمت، جنس، وضعیت آتشفشان، جایگاه در دنیا، ارتباط با زلزله، سابقه کوهنوردی، دسترسی، مسیرها، فصل مناسب کوهنوردی، پوشش گیاهی، دشت شقایق، جانوران، ارزش در اکوسیستم، نقش در فرهنگ، جایگاه در ادبیات، نمای قله، و نقشه قله دماوند پرداختیم.برای مشاهده آن اینجا را کلیک(لمس) نمایید.
• رشته کوه زاگرس
طولانی‌ترین رشته کوه ایران که سرتاسر منطقه غرب تا جنوب غربی ایران را پوشش می‌دهد، رشته کوه زاگرس است. بلندترین قله این رشته کوه طولانی قله دنا(دینار) بوده و قللی همچون الوند، اشترانکوه و زرد کوه از جمله بلندترین آنها هستند.
• رشته کوه‌های مرکزی
رشته کوه‌هایی در مرکز کشور ایران که از کاشان تا ارتفاعات بلوچستان امتداد پیدا می‌کند را به رشته کوه‌های مرکزی ایران معروف است، که خود شامل دو رشته کوه قهرود و بنان است. از بلندترین قلل آن شیر کوه، هراز و کوه بزمان می‌توان اشاره کرد.
• رشته کوه‌های شرقی
از شمال خراسان تا جنوب سیستان درست در شرق ایران زمین رشته کوهی ست به نام رشته کوه‌های شرقی. بلندترین قله این رشته کوه قله آتشفشانی تفتان است و دیگر قله‌های مهم آن بینالود و هزار مسجد است.
