استان قزوین در دامنه کوه‌های سر به فلک کشیده البرز قرار دارد. این استان از دو ناحیه مهم کوهستانی و دشتی تشکیل شده، که دو قله مهم رشته کوه البرز به نام‌های الموت و سیالان در این استان قرار دارد.
تاریخچه استان قزوین
این استان از لحاظ قدمت به دوره شاهپور اول ساسانی باز می‌گردد. که از منطقه قزوین و بلندی‌هایش به عنوان منطقه استراتژیک در برابر حمله دیالمه استفاده کرد. و استحکاماتی جهت حفاظت و مراقبت از حدود پادشاهی خود ایجاد کرد و سپاهیان خود را در این محل مستقر کرد. این مسئله رفته رفته پیشرفت کرد و هسته اصلی شهر را بوجود آورد.
براستی که منطقه تاریخی الموت و بناهایش و روستای تاریخی رودبار در این استان گواه قدمت این استان است. مردمان استان اکثریت به زبان فارسی و قدیمیان با لهجه قزوینی سخن می‌گویند. گویش‌هایی چون تاتی، ترکی و مراغی نیز در این استان رواج دارد. مرکز این استان باستانی شهر قزوین است. این استان در تولیداتی چون انگور، فندق، کشمش و پسته یکی از قطب‌های تولیدی ست.
موقعیت جغرافیایی استان قزوین
این استان در دامنه های البرز قرار گرفته است. که از شمال با استان گیلان، از شمال شرق با مازندران،شرق با تهران، از سمت شرق البرز، از غرب با استان زنجان و جنوب با استان‌های همدان و مرکزی همجوار است.
آب و هوای استان قزوین
اقلیم و آب و هوای این استان از نوع مدیترانه ایست، بدین معنا که زمستان‌های سرد و معتدل و تابستان‌های گرم و خشک تا معتدل دارد.
الموت
یکی از قله‌های بلند و استوار رشته کوه البرز الموت است. که در دامنه خود منطقه تاریخی الموت یا رودبار الموت را حراست می‌کند. کوه و دامنه‌اش داستان‌هایی تاریخی را به خود دیده و مردانی بزرگ پرورش داده است. قلعه باشکوه الموت که تفکری ناب و استراتژیک پشت ساخت آن است، مانند نگینی گران‌بها در دل این کوه خود نمایی می‌کند.
زیبایی الموت تنها به قلعه وتاریخش نیست، صخره‌های پیرامون قلعه به رنگ‌های سرخ و خاکستری از این کوه مینیاتوری زیبا ساخته است. که گردشگران را به دامان طبیعتش دعوت می‌کند، تا زیبایی الموت را به رخ بکشد.
الموت با آب و هوای خاص خود دارای محصولات کشاورزی با کیفیت زیادی است. گردوی الموت معروف است. همینطور زغال اخته روستای هیر شهرت دارد. خواص زغال اخته کم نیست، به همین خاطر هرساله در این روستا جشنواره زغال اخته برگزار می‌شود.
شهر‌های مهم استان
شهر قزوین(مرکز استان)، تاکستان، بوئین زهرا، آبیک و الوند.
