لباس محلی مردم رامسر

لباس مردم رامسر مشابه پوشش سنتی مردمان استان مازندران است که همچون رنگین کمانی در طبیعت سبز این شهر به نظر می‌رسد. در گذشته‌های نه چندان دور، مردم شهر و روستاهای رامسر همانند بسیاری از روستاهای ایران، از لباس‌های محلی در زندگی روزمره بهره می‌بردند. شما بعد از بازدید دیدنی های رامسر، لباس و فرهنگ این شهر برایتان سوال خواهد شد. اکنون سال‌ها است که استفاده از این پوشش تنها به چند مناسبت و آیین باستانی محدود شده است. احیا این پوشش زیبا به عنوان بخشی از تاریخ رامسر، می‌تواند به جاذبه‌های گردشگری این شهر بیافزاید. در ادامه به اجزا لباس محلی مردم رامسر، اشاره‌ای خواهیم داشت.

لباس سنتی مردم رامسر

وقتی صحبت از لباس محلی رامسر به میان می‌آید، پوشش رنگارنگ دختران تداعی می‌شود. هر چند مردان نیز دارای لباس محلی خاصی هستند، اما آنچه به عنوان زیبایی این پوشش، نظرها را جلب می‌کند، دنیای رنگ و نقش پوشش زنانه است. دامن‌های رنگارنگ پر از چین، اولین مشخصه لباس بانوان مازندران است. آنچه نگاه‌ها را مجذوب می‌سازد، گلدوزی، ترمه، سرمه‌دوزی و یا طرح‌های بته جقه نیست. آنچه موج می‌زند، رنگ است. رنگ‌هایی که از طبیعت خطه مازندران به رنگرزی و پارچه‌بافی این دیار راه یافته و چشم‌ها را محو تماشا می‌کند.

پوشش محلی بانوان رامسر

اجزا پوشش محلی بانوان رامسر بدین شرح است:

• جومه: پیراهنی از جنس چیت یا چلوار است که تا زیر زانو را می‌پوشاند.
• نیم تنه: جلیقه جلوباز است که یقه هفت آن مشابه جلیقه مردان به نظر می‌رسد. جنس آن از مخمل یا پشم است. برای جشن‌ها، روی نیم تنه را با سکه تزئین می‌کنند.
• کلیجه: کت بلندی است که در زمستان استفاده می‌شود. جنس آن از نوع مخمل بوده و روی آن یراق دوزی می‌شود.
• شلیته: دامن پر چینی است که بر روی شلوار پوشیده می‌شود. دور لبه شلیته را نوار سیاهی به نام سیاهک می‌دوزند. جنس شلیته را از کتان نازک یا ابریشم انتخاب می‌کنند. زیبایی لباس محلی زنان شمال، وابسته به این جز از پوشش بانوان است.
• پشمبال: شلواری تیره رنگ از جنس کرباس است. این شلوار به جای کش، دارای یک نوار در کمر آن است.

جزئیات پوشش محلی خانم های رامسر

• نیم ساق: شلوار تنگی از ابریشم یا مخمل است که دختران جوان آن را می‌پوشند.
• چارقد: یک روسری چهار گوش است که از جنس چیت، وال یا ململ تهیه می‌شود. در گذشته در جشن‌ها، زنان چارقد روشن می‌پوشیدند و از روی آن سرچنگک می‌بستند. سرچنگک یک شی تزئینی نقره‌ای بود که نزدیک شقیقه از دو طرف به چارقد متصل می‌شد.
• چادر شو: همان چادر شب است که به کمر بسته می‌شود. متناسب با بضاعت خانواده چادرشو از ابریشم درجه یک تا ابریشم نامرغوب تهیه می‌شد.
• مندل: سربند سه گوشی است که از روی چارقد بر سر می‌اندازند. جنس آن از کتان بوده و بیشتر هنگام کارهای کشاورزی استفاده می‌شود.
• سراقوچ: کلاه زنان با لبه کشی است. از پارچه نخی سراقوچ را می‌دوزند تا موها را ثابت نگه دارد.
• گیس بند یا موباف: این وسیله یک بند به همراه رشته‌های تابیده شده نخ است که برای بستن موها کاربرد دارد.
• کوش: نوعی کفش چرمی به رنگ مشکی یا قهوه‌ای است.
• پاتوئه: یک شال بلند است که به دور پا پیچیده می‌شود تا از پا در برابر سرما محافظت نماید. پاتوئه را با ریسمان به دور پا محکم می‌کنند.
• چاروق: کفشی مشترک بین زنان و مردان است. لبه آن حالت کشی داشته و از نمد یا چرم تهیه می‌شود.
• گالش: کفشی لاستیکی است که در زندگی روزمره مورد استفاده قرار می‌گیرد.

لباس محلی مردان رامسر

پوشاک مردان شامل این اجزا است:

• جومه: همان پیراهن است که از پیراهن مردانه امروزی کمی بلندتر است.
• نیم تنه: در فصل سرما، مردان نیم تنه‌ای پشمی را از روی جومه می‌پوشند. این لباس به رنگ سیاه و دارای یقه‌ای به شکل هفت است.
• قبا یا چوخت: کت پشمی را ‌گویند که بر روی جامه می‌پوشند. این کت به رنگ تیره و با یقه برگردان بیشتر در فصل سرما استفاده می‌شود.
• علیجه یا سرداری: علیجه یک کت بلند تا نزدیکی زانو است. در اصل علیجه لباسی اعیانی محسوب می‌شد که مردان تنها در شب دامادی خود آن را به تن می‌کردند.
• لباده: لباس بلندی است که آن را با کمر شال می‌بندند. لباده را از کرباس تهیه می‌کنند.
• شولا: لباس بلند چوپانان است که از پشم تهیه می‌شود. از زیر شولا، چوخا می‌پوشند که همانند آستر عمل می‌کند.
• بوشلوق: لباس نمدی با آستین بلند است که بیشتر توسط چوپانان استفاده می‌شد

جزئیات پوشش محلی خانم های رامسر

• پستک: لباس کوتاه نمدی است که شبیه جلیقه دوخته می‌شد.
• شلوار یا تمان: شلوار سیاه رنگی از کرباس است که تا مچ پا را می‌پوشاند.
• کلاه نمدی: این کلاه را در زمستان بیشتر استفاده می‌کردند. کلاه نمدی از پشم حلاجی شده تهیه می‌شد.
• شب کلاه: کلاه پشمی ساده‌ای است که بیشتر در خانه استفاده می‌شد.
• کلاه سنگسری: کلاه پشمی است که درون آن عرقچین قرار دارد.
• چوکوش: صندل‌هایی با کف نازک چوبی را چوکوش می‌نامند.

مردم شمال به ویژه مردمان رامسر، لباس سنتی خود را بر اساس فرهنگ و سبک زندگی خود طراحی کردند. لباس محلی رامسر همچون پوشش سایر اقوام ایرانی، مناسب با اقلیم و نوع زندگی مردم شمال است. این لباس در فصول مختلف از جنس‌های مناسب فصل تهیه می‌شد. همچنین حین کار و در جشن‌ها، تغییراتی می‌کرد. اما همیشه رنگارنگ و زیبا و نشانگر فرهنگ والای مردم این دیار بود.

عکس‌های این پست را سرکار خانم مینو وکیل نژاد عزیز ثبت نموده‌اند.